الوان خوفك زهرت فى دموع القمر
ولما بكتبلك ارفض فيكى السهر
لما الشبابيك اتقفلت خفت من القدر
اصل الدموع شارده على خدودها حجر
علشانك استحملت الشده
وكنت انا فيها بموت
لما حسيت بخوفك
انا خلاص قررت انى اموت
لسانى هتف على بابك
وانتى مش فاكره
انا الا موت علشانك
خلاص مليش ولا ذكرا
انا الا موت على ترابك
وعشت سنين فى محاربك
انا الا عليت اسمك
فوق سطح جرانك
انا الا قولت اموت
علشان متحزنيش على ترابك
وانا الا شوفت فيكى الخوف
خلاص نستينى ياخينه
انا الا عليت حروفك
فى كتب الذكرا
ولما قالو ى سيبها
قولتلهم مش هسبها
الا لما تعيش بكرمتها
ولما سبونى وسافرو
الدمعه كانت اقوى من احلها ذكرا
تعليقات