(قصه ضحكه جميله )
يروى النجوم والسماء كانها
لعبه جميله فى الفضاء مسابحا
وعنده كنوز الدنيا بما فيها
حب وحنان وقلب صبا
يوما ما كنا صغارا
فى البيت نجرى مثلا الانهارا
وضحكتنا فى البيت مثل الازهارا
كل من يرانا يقول اطفالا
هذا قصه طفل اصبحا منهارا
بعد ما صدق على قلب مجالسا
هدم بيتى كل من كان فيه عاكفا
راينا الدموع فى صدر امى
وهيا تحملنى بعيدا عن الازى
ورايت ابى يصرخ ويلحقنا
ولكن اخر لحظات مودعا
كنا صغارا نلعب فى بيتنا
حلما جميلا لا ينتها
يعاد اليوم اطفالنا من
كل مكانا كانه مكان صبا
ولكن مكان الان حزن وابكاء متسلسلا
لا يرانا ولا احد يعرفنا
كنا فى يوما فى وطن
ولان اصبحنا ضيوفنا فى بلاد غير نا
كل من يرانا يخاف مننا
لا احدا يعطف علينا
ولا احد يمد يده ليساعدنا
كانت امى دئما تبكى
ولا اعرف ما الذى يبكيها
كانت دئما تغازلنى
وانا اشفى مجددا
لا احد يعرفنى هنا
ولا احدا يسئل من انا
انا طفلا مات ابويه وهوا فى الثامنا
ورايت عذاب الدنيا وانا صغير معذبا
وطن لا اعرف اسمه
ولا اعرف من الذى كانا معنا
والحمد الله ربنا
اتمنا رزقن مجددا
وعشنا فى وطن
رايت السعاده مخدا
ولكن لا اعرف من انا
ولا اعرف من اين اتى مجرابنا
الشاعر/ احمد ابراهيم الرفاعى
تعليقات